UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY, KRÓLOWEJ POLSKI

3 maja Kościół katolicki w Polsce obchodzi Uroczystość Najświętszej Maryi Panny, Królowej Polski. Nawiązuje ona do wydarzeń historycznych: obrony Jasnej Góry w 1655 r., ślubów króla Jana Kazimierza, który 1 kwietnia 1656 roku uroczystym aktem oddał kraj pod opiekę Matki Bożej, obierając Ją Królową Polski. W trzechsetną rocznicę aktu króla Jana Kazimierza, 26 sierpnia 1956 roku, Episkopat Polski z inicjatywy uwięzionego wówczas prymasa Stefana Wyszyńskiego, dokonał ponownego powierzenia ojczyzny opiece Matki Bożej i odnowienia ślubów królewskich jako Jasnogórskich Ślubów Narodu. W tym roku przypada 40-ta rocznica I pielgrzymki Jana Pawła II do Polski i do jej duchowej stolicy. W czerwcu 1979 roku Ojciec Święty Jan Paweł II również dokonał na Jasnej Górze „Aktu zawierzenia samego siebie, ojczyzny, Kościoła, wszystkich ludów i kontynentów” w ręce Maryi. Zawierzenie to potwierdzał w czasie kolejnych pielgrzymek i wypowiadał w różnych miejscach świata. Uroczystość majowa nawiązuje także do uchwalenia Konstytucji 3 Maja. „Tak więc patrzymy na wydarzenia dalekie i bliskie poprzez pryzmat tych wiekuistych słów, które zostały wypowiedziane z wysokości krzyża. Poprzez pryzmat tych słów, którymi człowiek został zawierzony Matce Boga jako Jej syn. [...] I dlatego też żyjemy świadomością tego zawierzenia Matce Bożej jako cały naód – nie tylko każdy z osobna, ale jako wielka wspólnota. Czujemy się objęci tym słowem: ”Oto syn Twój”; czujemy się synem i uważamy, że Ona jest naszą matką. A to Jej macierzyństwo rozszerzamy do wszystkich pokoleń, do dziejów dalekich i bliskich. Widzimy jego znaki i jego oznaki w rozwoju tych dziejów, które były i są trudne, a przecież nie przestały być dla nas zawsze pełne nadziei. Pozostają nasze! Pozostają nasze dlatego, że mamy Matkę. Macierzyństwo jest źródłem tożsamości każdego z nas. Pierwszym prawem do człowieczeństwa jest to prawo, które łączy się dla
każdego z nas z macierzyństwem. I tak też to dziwne macierzyństwo Maryi, przeniesione kiedyś na Ewangelistę i Apostoła Jana, a rozszerzone na tylu ludzi i na całe narody, w szczególności na nasz naród, daje nam szczególne poczucie tożsamości”. [Jan Paweł II „Nauczanie papieskie 1978-1982, w: „Modlitwy i rozważania na każdy dzień roku”]
„Angażując się w dzieło Chrystusa Pana, poczuwając się do odpowiedzialności za Kościół, musimy co krok zawierzać bez reszty Najświętszej Wspomożycielce. Wydaje się, że to jest właśnie duch Aktu Jasnogórskiego, którym trzeba stopniowo – zarówno dyskretnie jak skutecznie – przepajać całe duszpasterstwo i apostolstwo świeckich”
/Kard. Karol Wojtyła, Komentarz do Aktu Milenijnego, Jasnogórskie Centrum Modlitwy Zawierzenia/.