WIELKI CZWARTEK MSZA KRZYŻMA

Obrzęd błogosławieństwa świętych olejów jest w centrum liturgii Mszy krzyżma, którą sprawuje biskup diecezjalny w poranek Wielkiego Czwartku w kościołach katedralnych, we wspólnocie z lokalnym duchowieństwem. Olej służy jako pokarm, lekarstwo, ale może też być źródłem światła. Dla Izraelitów był znakiem płodności, dobrobytu, łaski, błogosławieństwa i radości. Najczęściej jednak w Biblii jest mowa o oleju, którym dokonywano namaszczeń w imię Boga. Przyjmując urząd kapłański czy królewski, powołany dostępował namaszczenia, przez które spływało na niego Boże błogosławieństwo i łaska. Bóg nakazał Mojżeszowi namaścić Aarona i jego synów na kapłanów, z kolei Dawida – na króla Izraela. Oczekiwany Mesjasz, jak wskazuje słowo „maszijah”, które po hebrajsku oznacza „namaszczony”, miał być szczególnie naznaczony przez Boga. Natomiast imię Chrystusa, pochodzące od greckiego „Christos”, oznacza „poświęcony przez namaszczenie”.
Stąd wypływa całe piękno Mszy Świętej krzyżma. Na wzór Chrystusa, Bożego Pomazańca, każdy chrześcijanin zostaje w widzialny sposób namaszczony przez Kościół w sakramentach – jesteśmy wybrani i naznaczeni przez samego Boga. Błogosławieństwa olejów dokonuje się w różnych momentach Mszy Świętej krzyżma. Jako pierwszy, pod koniec modlitwy eucharystycznej, błogosławi się olej chorych, który przez moc Ducha Świętego staje się ochroną i lekarstwem dla ciała i duszy. Namaszczać się nim będzie wszystkich dotkniętych chorobami, którzy przez ten sakrament doznają prawdziwego podźwignięcia w walce z pokusami i odpuszczenia grzechów. Następnie, przed błogosławieństwem końcowym, poświęca się olej katechumenów, którym naznaczeni zostaną dorośli kandydaci do sakramentu chrztu, aby umocnieni w ten sposób podejmowali trud życia Ewangelią. Jako ostatni błogosławiony jest olej krzyżma. Biskup w milczeniu wlewa wonności (balsam) do oleju, tchnie nad naczyniem i rozpoczyna modlitwę przywołującą biblijne obrazy. Pojawia się postać Mojżesza, który namaścił oliwą Aarona na kapłana i Dawida na króla. Koncelebrujący w milczeniu wyciągają ręce w kierunku oleju. Krzyżmo święte służy do sprawowania sakramentów chrztu, bierzmowania, święceń kapłańskich i biskupich, a także do namaszczenia ołtarza i ścian kościoła w obrzędzie ich poświęcenia. Naznaczeni tym olejem przyjmują Ducha Świętego jako najpiękniejszy dar Chrystusa dla wierzących. Po skończonej celebracji oleje zostają rozdane proboszczom, którzy zabierają je do swoich parafii. W Mszy krzyżma szczególnie podkreślone jest kapłaństwo Chrystusowe. Dlatego liturgia rozpoczyna się aklamacją: „Jezus Chrystus uczynił nas królestwem i kapłanami dla Boga i Ojca swojego. Jemu chwała i moc na wieki wieków”.

Temat kapłaństwa rozwija się w liturgii słowa w czytaniu z Księgi proroka Izajasza (Iz 61, 1-3a. 6a. 8b- 9), Psalmie 89, Apokalipsie św. Jana (Ap 1, 4-8) oraz Ewangelii (Łk 4, 16-21). Po homilii kapłani odnawiają swoje przyrzeczenia, przypominając sobie na nowo, że ich kapłaństwo to służba Chrystusowi i wiernym. Obrzęd ten ma formę dialogu między biskupem i księżmi, w którym pasterz pyta zgromadzonych kapłanów, czy chcą nadal z wiarą i miłością sprawować misteria Chrystusa, głosić Ewangelię oraz troszczyć się o zbawienie ludzi. Na zakończenie obrzędu biskup zwraca się do zgromadzonych wiernych z prośbą o modlitwę w intencji kapłanów i jego samego. W modlitwie zwanej prefacją Kościół dziękuje Bogu za to, że posłał do nas swojego Syna – Jezusa Chrystusa, którego przez namaszczenie Duchem Świętym uczynił Kapłanem nowego i wiecznego przymierza. Z tego faktu wypływa godność kapłańska wszystkich wiernych, spośród których Bóg powołuje ludzi do pełnienia szczególnej służby w Kościele – służby kapłańskiej.
Warto pamiętać!
Gdy przyjmiemy Komunię Świętą w czasie Mszy krzyżma, możemy ją przyjąć ponownie na Mszy Wieczerzy Pańskiej w czwartek wieczorem.