Nabożeństwo Fatimskie

Wierni z parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Juszczynie jednoczą się w modlitwie i oddają hołd Fatimskiej Królowej Różańca Świętego 13. dnia miesiąca od maja do października. Kult fatimski nieprzerwanie zachowuje swą żywość i ducha. Trzynasty dzień miesiąca (maj – październik 1917r.) został wybrany przez Niebo. Piękna Pani objawiała się dzieciom tego konkretnego dnia. Uczestnicząc w nabożeństwach fatimskich nie tylko wspominamy te wydarzenia; wyrażamy równocześnie naszą wdzięczność za troskę Maryi. Miłość do Matki Bożej, w znaku Fatimskiej Pani, pozostaje ciągle żywa. Dodatkowo zamach na Jana Pawła II, dokonany 13 maja, ożywił tradycję fatimskich nabożeństw. Trzeba nam jednak pamiętać, że NABOŻEŃSTWO FATIMSKIE, jeśli ma być odpowiedzią na wezwanie Maryi, nie może się ograniczyć jedynie do 13. dnia miesiąca. Faktem jest, że dzień ten wpisał się na dobre w naszą świadomość, stając się piękną tradycją. Wezwanie Maryi, jego istota, nie skupia się jednak wyłącznie na 13. dniu miesiąca. Maryja ukazuje drogę ratunku przed złem i sposób przemiany świata. „Bóg pragnie ustanowić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca”. Nabożeństwo to, zgodnie ze słowami Maryi, ma wymiar poświęcenia się Jej Niepokalanemu Sercu oraz wynagrodzenia za grzechy w pierwsze soboty miesiąca. Kościół wskazuje na Maryję jako wzór; Tę, której Niepokalane Serce w najpełniejszy sposób wyraziło liturgię chwały i uwielbienia Boga. Na nabożeństwach fatimskich oddajemy chwałę Bogu modląc się z Maryją, stajemy z Matką Boga przy Chrystusie. Modląc się z Maryją przed Najświętszym Sakramentem, kochamy Jezusa Niepokalanym Sercem naszej Matki, włączając się tym samym w wieczną i doskonałą adorację Bożej Rodzicielki. Podczas tego nabożeństwa jednoczymy naszą miłość do Jezusa z doskonałą miłością i czcią Maryi. Jest to chwila naszej obecności przy Matce, która stoi pod krzyżem Swego Syna; my zaś otwierając własne serca modlimy się w imieniu całego świata. Istotą nabożeństw fatimskich jest więc trwanie razem z Maryją – przy Jezusie. Matka Boga stała się naszą Matką, gdy Syn z wysokości krzyża oddał nas pod Jej opiekę. Święty Jan Paweł II ujmująco podsumował, iż uniwersalne macierzyństwo Maryi jest „niezawodną rękojmią zbawienia całej ludzkości”. To Ona ogarnia nas swoim Niepokalanym Sercem i uczy żyć tym, czego pragnie dla nas Bóg. Nie pozostaje zatem nic innego, jak z miłości do Matki Bożej uczynić klamrą modlitwę łączącą 13. dzień miesiąca od maja do pażdziernika, codzienny różaniec oraz nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca. Człowiek zapomniał o swym celu istnienia, a więc o uwielbieniu naszego Pana. Gdy w życie człowieka wkrada się grzech, niszczy on świątynię serca. Dlatego Bóg nie przestaje wzywać nas do nawrócenia. Matka Najświętsza najpierw ukazuje pastuszkom wizję piekła, a dopiero potem przekaże zasadniczą treść Orędzia. Niewątpliwie Orędzie z Fatimy zasadza się na nieprzemijającej aktualności Ewangelii, która jest fundamentem naszej wiary: „Nawracajcie się [czyńcie pokutę] i wierzcie w Ewangelię”(Mk 1-15) – są to pierwsze słowa Mesjasza skierowane do ludzkości. Orędzie z Fatimy jest w swej zasadniczej osnowie wezwaniem do nawrócenia i pokuty, podobnie jak w Ewangelii. (...) Pani orędzia zdawała się ze szczególną przenikliwością odczytywać „znaki czasu”, znaki naszego czasu. Wezwanie do pokuty jest macierzyńskie, a równocześnie mocne i stanowcze. Miłość, która „weseli się z prawdy” (1 Kor 13,6), umie być otwarta i stanowcza. Wezwanie do pokuty łączy się – jak zawsze – z wezwaniem do modlitwy. Zgodnie z wielowiekową tradycją, Pani orędzia fatimskiego wskazuje na Różaniec, który słusznie można określić jako „modlitwę Maryi”. Modlitwę – w której Ona sama czuje się szczególnie zjednoczona z nami. Sama modli się z nami. Tą modlitwą zostają objęte sprawy Kościoła, Stolicy świętego Piotra, sprawy całego świata. Nade wszystko grzesznicy, aby się nawrócili i zbawili, a także dusze w czyścu. (...) Dzieci z Fatimy stały się rozmówcami Pani orędzia, a także Jej współpracownikami”.(Jan Paweł II)
Czasy, w których żyjemy w sposób szczególny potrzebują Matki! „Bądź nam, Matko, towarzyszką drogi”, wołamy za świętym Janem Pawłem II.

Oprac.: Jan Paweł II: Nauczanie papieskie 1978 – 1982, Pallotinum. Poznań 1987-1993, [z 13 maja 1982r]. „Modlitewnik Fatimski”, oprac. merytoryczne ks. Stanisław Chabiński SAC, APOSTOLICUM, Ząbki 2017. Imprimatur: Kuria mertopolitalna, Kraków, dnia 7 listopada 1995.

Nabożeństwo Fatimskie, zapoczątkowane w naszej parafii przez księdza kanonika Kazimierza Bubę, podtrzymuje i pielęgnuje obecny proboszcz parafii ksiądz Andrzej Zawada. Podczas jednego z nabożeństw w 2017 roku modliliśmy się wspólnie z księdzem profesorem Wojciechem Zyzakiem (rektor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie). Jednemu z nabożeństw w 2018 roku przewodniczył proboszcz parafii św. Jana Chrzciciela z Sopotni Małej, ks. Adam Ciapka. W dniu 13 maja 2019 roku gościliśmy księdza kanonika Kazimierza Bubę, podczas wspólnej modlitwy dziękowaliśmy Matce Najświętszej za Jublilusz 50-lecia Kapłaństwa ks. Kazimierza.