Pierwszy Czwartek Miesiąca

Pierwszy Czwartek Miesiąca jest dniem Eucharystii, a tym samym czasem dziękczynienia. Eucharystia, jak pisał święty Jan Paweł II jest „skarbem Kościoła, sercem świata, zadatkiem celu, do którego każdy człowiek, nawet nieświadomie, podąża”. Nierozerwalnie z sakramentem Eucharystii związane jest Kapłaństwo. Wdzięczni Bogu Ojcu za największy z cudów - cud Eucharystii, oraz za dar posługi naszych kapłanów, dzięki którym Chrystus może w pełni dawać siebie i przebywać wśród ludzi w swoich sakramentalnych znakach, w każdy Pierwszy Czwartek Miesiąca sprawowana jest w ich intencji Eucharystia. Obejmując modlitwą cały Kościół Święty, duchowieństwo, prosimy także Boga oraz Matkę Najświętszą o nowe powołania kapłańskie, zakonne i misyjne, by nigdy nie zabrakło szafarzy Bożych tajemnic i tych, którzy zaniosą światu Dobrą Nowinę o zbawieniu. Potrzeba dzisiaj duchowego wsparcia księży oraz modlitwy o nowe powołania do służby Bożej. Poł godziny przed Mszą świętą, trwamy w dziękczynieniu przy eucharystycznym Jezusie. Adoracja w pierwszy czwartek jest czasem uświęconym, odsyła nas bowiem do wydzarzeń z Wielkiego Czwartku. Modlitwa ( zwłaszcza wieczorna) w każdy czwartek, szczególnie zaś w pierwszy czwartek miesiąca, wprowadza w głębsze przeżywanie każdego piątku i każdej niedzieli, wprowadza w przeżywanie „Paschy tygodnia”. Po ustanowieniu Eucharystii, po wspólnym zasiadaniu z Apostołami przy stole, Jezus zabiera Ucznów w inne miejsce, w którym miały się dokonać szczególne wydarzenia. Tam rozpoczynał się czas, o którym Jezus powiedział: „Moja godzina”. Przez mękę i zmartwychwstanie, zapoczątkowane w modlitwie Ogrójca, dokonało się zbawienie świata. Znajdźmy czas na chwilę adoracji. Nie ma bowiem lepszego przygotowania do przyjęcia Komunii świętej niż adoracja. Jak pisał wspomniany już święty Jan Paweł II: „Nic lepiej nie przedłuża działania łaski jak adoracja. Ani nie ma lepszego sposobu przygotowania się do modlitwy niż spotkanie twarzą w twarz, które prowadzi do spotkania serca z sercem, i na odwrót”. Papież Polak podkreślał także, iż wspólnota chrześcijańska poprzez adorację przyczynia się w tajemniczy sposób do radykalnej przemiany świata i do owocowania Ewangelii. A każdy człowiek, który modli się do Zbawiciela, pociąga za sobą cały świat i podnosi go ku Bogu....
SŁOWA PANA JEZUSA DO CIEBIE ...
„Kiedy w tej mistycznej i wzniosłej samotni boskiego Sakramentu sam obcuję z Ojcem w Duchu Świętym, Serce moje nie jest niewierne i nie zapomina o dziełach miłości swojej wśród synów ludzkich. Za nimi prosząc Serce moje nieustannie przedstawia Ojcu tak wielorakie i zadziwiające ofiary swoje. Jeśli są jacy duchem leniwi, chorzy lub umarli, tutaj za nich Serce moje się modli wzdychaniem niewymownym i przed Ojcem wylewa wszystkie uczucia swoje, aby sprawiedliwy był jeszcze sprawiedliwszy, święty jeszcze świętszy. Serce nie przestaje zanosić modłów za wszystkich, których nie wstydzę się wobec Ojca nazywać braćmi mówiąc: „Aby stanowili jedno, tak jak my jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował, tak jak Mnie umiłowałeś (...) Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego (...) Uświęć ich w prawdzie (...)

[...] oto nieprzerwane obcowanie Serca mojego z Ojcem w św. tabernakulum. W miarę możności staraj się naśladować obcowanie Serca mojego, skoro znajdziesz się tutaj w mojej obecności. Wznieś swoje serce ponad zmysły i rozmyślaj w świetle wiary o Bogu, Zbawicielu swoim tu obecnym, a to za przykładem swej Matki – Kościoła, który jako wyznanie wiary utrzymuje wieczną lampę płonącą przed Najśw. Sakramentem. W milczeniu, z wielką czcią i w pobożnym usposobieniu rozważaj to wszystko, czym Serce moje jest tu zajęte. Synu, często tutaj przychodź, tu otwieraj serce swoje, wyrażaj swoją miłość i radość Sercu mojemu...”.

Zapraszamy wszystkich wiernych na półgodzinną adorację Najświętszego Sakramentu w każdy Pierwszy Czwartek Miesiąca. Oddajmy cześć Panu Jezusowi obecnemu pod postacią Chleba eucharystycznego.

ZA KAPŁANÓW

Panie Jezu Chryste, Pośredniku nowego Przymierza (Hbr 8,6)! Ty masz kapłaństwo nieprzemijające, bo zawsze żyjesz, aby się wstawiać za nami. Ty dałeś się nam w Sakramencie Eucharystii i wybrałeś sobie ludzi na szafarzy Twoich Najświętszych Tajemnic oraz na sługi Twego Ołtarza i pośredników Twojej zbawczej łaski.

Ty nie wstydzisz się nazywać ich swymi braćmi (por Hbr 2,11). Oni istnieją dla Ciebie i przez Ciebie. Najdoskonalsza Ofiara mszy świętej jest ich najczytniejszym zadaniem. Żyj w nich, o Panie! Przemień ich w samego siebie. Uczyń z nich, mocą swej łaski, godne narzędzia Twojego miłosierdzia. O Jezu – Hostio! Nie dopuść, aby jakikolwiek kapłan sprawował Eucharystię tylko ze zwyczaju, bez pobożności, bez gorącości ducha, a zatem bez pożytku dla siebie i bez chwały dla Ciebie.
O Jezu, żyjący w Maryi i w tej Najświętszej Hostii! Przyjdź i żyj w kapłanach Twoim duchem Twej świętości, pełnią mocy Twojej, prawdą cnót Twoich, doskonałością Twoich dróg i udziałem w Twych Tajemnicach. Panuj w nich przez Ducha Świętego na chwałę Ojca. Pomnażaj w ich sercach czystość anielską. Niech staną się godnymi piastowania Ciebie w swoim ręku i dawania Ci życia eucharystycznego. Pomnażaj w nich łaskę powołania, którą posiadają przez nałożenie rąk biskupich. Trzymaj ich blisko siebie, by nieprzyjaciel nie miał do nich dostępu.
Spraw, by zjednoczeni z Tobą w miłości, o Hostio Święta, przynosili owoce trwające na wieki.
O Jezu, Odwieczny Kapłanie! Spraw, aby ci, których od wieków do swej świętej służby wezwałeś, zawsze chętnie słuchali Twego głosu i z całego serca za nim postępowali. Weź Twych kapłanów w opiekę Najświętszego Serca Twego. Prawo Twoje wypisz na ich sercach (por. Jer 31,33), niech wszyscy ludzie poprzez ich posługę poznają Ciebie. Ustrzeż przed zmazą ich namaszczone dłonie, dotykające codziennie Twego Świętego Ciała. Zachowaj w czystości i w oderwaniu od rzeczy ziemskich ich serca, znaczone wzniosłym znamieniem Twego chwalebnego kapłaństwa. Zachowaj w czystości ich wargi, zroszone Twą drogocennę Krwią. Pozwól im wzrastać w miłości ku Tobie i strzeż ich przed duchem tego świata. Udziel im, wraz z mocą przemieniania chleba i wina, mocy
przemieniania serc. Pobłogosław szczodrze ich prace i nagródź ich kiedyś koroną wiecznej chwały w niebie.
O mój Eucharystyczny Zbawicielu, Dobry Pasterzu! Wiem, że na dojrzały wiek kapłana mają wpływ jego młodzieńcze lata, dlatego proszę Cię gorąco za seminaria duchowne, te nowe Wieczerniki, z których mają wychodzić nowi Apostołowie. Niech będą szkołami głębokiego życia wewnętrznego, życia ukrytego w Bogu (por. Kol 3,3). Niech kształtują kapłanów prawdziwie świętych, pałających ogniem Twej Boskiej miłości, szukających jedynie Twojej czci i chwały oraz dbających nade wszystko o zbawienie dusz.
Duchu Święty, Duchu wiecznej Miłości, który od Ojca i Syna pochodzisz, dziękujemy Ci za wszystkie powołania kapłańskie, które użyźniły Kościół. Przenajświętsza Eucharystio, Wieczernikowy Darze Miłości! Tobie chwała i dziękczynienie, cześć i miłość za świętych i dobrych kapłanów, którzy byli, są i będą, po wszystkich przybytkach Twoich na całym świecie! Amen.

Oprac.: „ODDYCHAĆ JEZUSEM” Adoracje Eucharystyczne, Siostry Klaryski od Wieczystej Adoracji, Kraków 2019 Pierre Jean Aernoudt SJ, „Naśladowanie Najświętszego Serca Jezusowego”, z jęz. łac. przełożył o. Pius Antoni Turbański OFM, MICHALINEUM, za zgodą Kurii Metropolitalnej w Warszawie z dnia 2 marca 1988 roku Jan Paweł II: „List z okazji 750-lecia święta Bożego Ciała”, 28 maja 1996. Jan Paweł II, ENCYKLIKA O Eucharystii w życiu Kościoła (Ecclesia de Eucharistia), Rzym, 17 kwietnia 2003