ŚWIĘTY WOJCIECH

Święty Wojciech
WSPOMNIENIE LITURGICZNE: 23 kwietnia.

Jest jednym z głównych patronów Polski. Patronuje też Gnieznu, diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej, elbląskiej i archidiecezji gnieźnieńskiej. Imię Wojciech pochodzi od staropolskich słów: „woj”, oznaczającego „wojownika” oraz od słowa: „ciech”, wywodzącego się od: „radować się”. „Pocieszenie wojska”. Pochodził z książęcego rodu Sławnikowiców. Przyszedł na świat w czeskich Libicach ok.956r., kształcił się w Magdeburgu. Potem przebywał w otoczeniu Dytmara, biskupa Pragi, by w roku 983 zostać jej biskupem. Z powodu waśni rodowych dwukrotnie musiał opuszczać Pragę. Udał się do Rzymu i tam, wraz ze swoim przyrodnim bratem, Radzimem – Gaudentym, wstąpił do benedyktynów na Awentynie.
Zanim trafił do Polski, pracował jako misjonarz na Węgrzech. Stamtąd wyruszył na misje do Prus, gdzie poniósł śmierć męczeńską 23 kwietnia 997. Bolesław Chrobry wykupił jego ciało od Prusów i sprowadził je do Gniezna. Wojciech został kanonizowany 2 grudnia 999 roku. Święty Wojciech jest wzorem intelektualsty, który został biskupem, głosicielem Ewangelii i reformatorem, i który przez całkowite oddanie własnego życia stał się męczennikiem za sprawę Chrystusa. Pełen miłosierdzia wobec wszystkich, był również gotów bronić z mocą godności i praw każdego człowieka, przeciwstawiając się prześladowaniom i wyzyskowi ze strony możnych. Jest on również przykładem dla nas, w jaki sposób angażować się w prawdziwe pojednanie między ludźmi i chrześcijanami. Skąd czerpał owo wielkie światło i siłę ducha? Z dwóch źródeł, o których wiedział, że nie mogą być rozdzielone: z jednej strony, z głębokiego pragnienia studium, kontemplacji i surowego życia, zaś z drugiej, z absolutnej wierności Kościołowi i Papieżowi. Już zmiany miejsca pobytu w jego życiu świadczą wyraźnie o tych dwóch motywach działania; dzielił swe życie między działalność misjonarską, a spokój kontemplacji u boku Namiestnika Chrystusowego w Rzymie, gdzie spędził kilka lat w klasztorze na Awentynie. Sam powróciwszy do Czech, założył w pobliżu Pragi w Brevnowie klasztor (992-993), który stał się ośrodkiem promieniowania chrześcijaństwa także na Wschód”.
[Opracowano między innymi na podstawie: Jan Paweł II: „Modlitwy i rozważania na każdy dzień roku”, Warszawa 2005.]