Sakrament Pokuty
Zbawiciel powierzając apostołom władzę odpuszczania grzechów, ustanowił sakrament pokuty, aby wierni, którzy po chrzcie św. popełniają grzechy, mogli pojednać się z Bogiem oraz z Kościołem, któremu grzesząc zadali ranę. Grzech w ujęciu Nowego Testamentu jest dobrowolnym sprzeciwieniem się woli Bożej, a tym samym wyłamaniem się z naśladowania Chrystusa i budowania królestwa Bożego na ziemi.
Chrześcijanin, który po popełnieniu grzechu, pod wpływem działanie Ducha Świętego przystępuje do sakramentu pokuty, powinien przede wszystkim nawrócić się do Boga całym sercem. To wewnętrzne nawrócenie serca, zawierające żal za grzechy i postanowienie nowego życia, wyraża się przez wyznanie grzechów wobec Kościoła, należyte zadośćuczynienie i poprawę życia.
Obrzędy pojednania jednego penitenta: przygotowanie kapłana i penitenta, przyjęcie penitenta, czytanie słowa Bożego, wyznanie grzechów i przy zadośćuczynienia, modlitwa penitenta i rozgrzeszenie kapłańskie, dziękczynienie i odesłanie penitenta.
Gdy penitent przychodzi do kapłana zasiadającego w konfesjonale, aby wyznać grzechy, ten przyjmuje go życzliwie. Penitent wypowiada słowa pozdrowienia: Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus. Kapłan odpowiada: Na wieki wieków. Amen. Następnie penitent żegna się. Potem penitent, zwłaszcza, gdy nie jest znany spowiednikowi, określa swój stan, czas ostatniej spowiedzi, trudności w prowadzeniu życia chrześcijańskiego oraz inne okoliczności, których poznanie jest potrzebne spowiednikowi do wykonania posługi. Następnie penitent wyznaje grzechy. Po spowiedzi i ewentualnym pouczeniu, kapłan zachęca penitenta do okazania żalu. Następnie kapłan wyciąga prawą rękę w kierunku penitenta i wypowiada słowa rozgrzeszenia: BÓG, OJCIEC MIŁOSIERDZIA, KTÓRY POJEDNAŁ ŚWIAT ZE SOBĄ PRZEZ ŚMIERĆ I ZMARTWYCHWSTANIE SWOJEGO SYNA I ZESŁAŁ DUCHA ŚWIĘTEGO NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW, NIECH CI UDZIELI PRZEBACZENIA I POKOJU PRZEZ POSŁUGĘ KOŚCIOŁA. I JA ODPUSZCZAM TOBIE GRZECHY W IMIĘ OJCA I SYNA, + I DUCHA ŚWIĘTEGO. Penitent odpowiada: AMEN.
