Sakrament Chrztu Świętego

Chrzest ustanowiony przez Chrystusa, praktykowany był we wszystkich gminach chrześcijańskich od samego początku. Obrzęd chrztu był wtedy bardzo prosty. Była to kąpiel oczyszczająca w imię Trójcy Przenajświętszej. Z dorosłymi chrzczono także dzieci.
Kto ma chrzcić? W starożytności chrześcijańskiej, kiedy przeważało duszpasterstwo miejskie, szafarzem sakramentu chrztu świętego najczęściej był biskup. W miarę, jak rozwijało się duszpasterstwo wiejskie, coraz częściej szafarzami zwyczajnymi byli kapłani. Dzisiaj, według Wprowadzenia do nowych obrzędów chrztu, zwyczajnymi szafarzami są biskupi, kapłani i diakoni. Udzielając tego sakramentu mają oni pamiętać, że działają w Kościele i w imieniu Chrystusa, mocą Ducha Świętego. Gdyby nie było zwyczajnego szafarza, a życiu nieochrzczonego dziecka zagrażałoby niebezpieczeństwo, wtedy chrztu udzielić może, a nawet powinien każdy chrześcijanin, a nawet każdy inny człowiek, kierujący się właściwą intencją. Trzeba mieć wtedy: intencję ochrzczenia dziecka, tak jak to Kościół czyni, trzeba polać głowę dziecka zwykłą wodą, wypowiadając równocześnie słowa: „N. ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”.
Kogo należy chrzcić? Chrzczono dorosłych, którzy sami o to prosili, oraz dzieci, które przynosili rodzice chrześcijańscy. Podstawy chrzczenia dorosłych nigdy nie podważano. Gdy natomiast chodzi o chrzest dzieci, to nieraz zadawano sobie pytanie: na jakiej podstawie chrzci się dzieci, które przecież nie używają rozumu? Chrzczono dzieci na podstawie prośby rodziców i w oparciu o wiarę Kościoła, którą wyrażali tak rodzice dziecka jak i inni wierni biorący udział w obrzędach chrztu. Tak samo jest dzisiaj. Wszyscy obecni na chrzcie, reprezentują Kościół, wspólnotę wierzących i świętych, która wszystkim i każde mu z osobna daje dar życia wiecznego. Jednak, gdzie wiara rodziców i ich gotowość do chrześcijańskiego wychowania dziecka stoi pod znakiem zapytania, tam też pod znakiem zapytania stoi prawo do chrzczenia dziecka.
Kiedy należy chrzcić? W czasach apostolskich chrzczono w każdym czasie. Wprowadzenie wspólnego przygotowania kandydatów do chrztu, domagało się ustalenia pewnych określonych dni do jego udzielania.
Ten zbiorowy chrzest mógł odbywać się uroczyście. Na przykład w Wielkanoc i Zielone świątki. W ustalaniu daty chrztu należy się kierować stanem zdrowia dziecka i matki, aby mogła osobiście wziąć udział w obrzędach chrzestnych. Chodzi także o zapoznanie z obrzędami chrztu rodziców i chrzestnych. Gdy wszystko układa się normalnie, to chrzest ma mieć miejsce w pierwszych tygodniach po urodzeniu się dziecka.
Gdzie należy chrzcić? Pierwotnie do chrztu wybierano miejsca, gdzie była „woda żywa”. Obecnie przy chrzcielnicy. Woda do chrztu ma być naturalna i czysta, tak z uwagi na prawdziwość znaku - symbolizuje oczyszczenie duchowe – jak i ze względów higienicznych.
Imię chrzestne pojawiło się pod koniec średniowiecza. W pierwszych wiekach dorośli kandydaci do chrztu mieli już swoje imiona. Później nadawanie imion dzieciom odbywało się niezależnie od chrztu. Dopiero w czasach nowożytnych pojawiła się tendencja do nadawania imion Świętych. Tendencja ta istnieje nadal.